دستهبندی : کتاب
کتاب چنگیزخان مغول نشر شاهدخت پاییز
موضوع: عمومی/تاریخ
نویسنده: هارولد لمب
ناشر: شاهدخت پاییز
نوع جلد و قطع: شومیز رقعی
چقدر با چنگیز خان آشنا هستید؟
چنگیز خان نام یکی از سرداران جنگی مشهور دنیاست که پایه‌گذار وسیع‌ترین امپراتوری جهان در طول تاریخ بود.
تحمل مشقات نخستین صفتی بود که ارثاً به چنگیزخان می رسید. اسم اصلی او تموجین بود، هنگام تولد او پدرش حضور نداشت و به غارت یکی از قبایل موسوم به تموجین رفته بود. هم در خانه و هم در میدان جنگ سعادت با او یاوری کرد، دشمن اسیر شد و چون به خانه بازگشت فرزند را تموجین نام نهاد.
در سال 1179 نوجوانی به نام تموچین در کنار چادر همسایۀشان، بورته، کاملاً آرام و راحت خوابیده بود. چادری گرد که به آن جر می‌گفتند، در منطقۀ استپ (منطقه‌ای از علفزارهای وسیع و مسطح در مغولستان) محکم و استوار ایستاده بود. تموچین و بورته این چادر را با خانواده و دوستان خود به اشتراک می‌گذاشتند. آن‌ها با هم قبیله کوچکی متشکل از سیزده نفر را تشکیل می‌دادند. در آن زمان بیشتر قبایل نزدیک به هم زندگی می‌کردند و اجتماعاتی متشکل از هزاران قبیله را شامل می‌شدند. اما قبیله تموچین تنها و منزوی بود.
پیشنهاد می‌کنیم که اگر از علاقه‌مندان به داستان‌ها و کتاب‌های تاریخی هستید، کتاب چنگیز خان مغول اثر هارولد لمب انتشارات شاهدخت پاییز، را حتماً تهیه و مطالعه بفرمایید.
یک شب کودکان از لرزش‌های زمین بیدار شدند. صداها هر لحظه نزدیکتر می‌شدند. در آن روز سیصد مرد سوار بر اسب از قبیله مرکید به سمت چادر خانوادۀ تموچین حمله کردند. زیرا هجده سال قبل، پدر تموچین (مردی به نام یسوگی) مادرش را از قبیله مرکید ربوده بود. اکنون مرکید می‌خواست انتقام بگیرد. اهالی قبیله کوچک تموچین خواستند فرار کنند اما اسب کافی برای فرار همه وجود نداشت. در این سردرگمی، بورته ربوده شد. تموچین و طایفه‌اش به سختی آن شب متواری شدند. آن‌ها سعی کردند به منطقه امن کوه‌های جنگلی در شمال بروند. چرا که جایی برای پنهان شدن در منطقۀ مسطح استپ بی‌درخت وجود نداشت. سرانجام آن‌ها با زندانی شدن بورته و آرام شدن تقریبی اوضاع به خانه بازگشتند.
بعد از این اتفاق تموچین به قله “بورخان خلدون” (Burkhan Khaldun) رفت. در آن زمان مغولان روح زمین، خورشید و آسمان را می‌پرستیدند. به همین دلیل بورخان خلدون، بلندترین قله این منطقه که بر اساس اعتقادات مغول‌ها نزدیکترین مکان زمینی به آسمان آبی ابدی بود، مکانی مقدس محسوب می‌شد…